လူ႔ဘဝ အစိတ္အပုိင္းေတြကုိ
ရရွိဖုိ႔အတြက္...
ေနဝင္လုိက္.. မုိးခ်ဳပ္လုိက္နဲ႔..
ခရီးက ၾကမ္းတမ္း
ေဝးကြာလြန္းတဲ့ ခေရာင္းလမ္းထဲ
ျဖတ္သန္းရတဲ့ လူ႔အခက္ခဲေတြက
တကယ္တမ္း ေျပာျပမိေတာ့
နားေထာင္မိတဲ့ သူအတြက္ေတာ့..
ရယ္စရာ ဟာသတစ္ပုဒ္ေပါ့...။
အလႊာျဒပ္ေတြ နိမ့္လုိက္ ျမင့္လုိက္နဲ႔
ဘဝ ေလဟာနယ္မွာ ေျပးလႊားေနပါရဲ႕
အခက္ခဲဆုံး ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့
ဘဝရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းက
အဆင့္တစ္ခု ေရာက္တုိင္း
အေမာေျပ ဟာသေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ေပါ့..။
ညေတြလည္း...
တစတစ ျပဳိလဲပ်က္စီးခဲ့ျပီ...
လမင္းၾကီးလည္း...
ေအးျမေသာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြနဲ႔
ဆြဲယူ ရုပ္သိမ္းလုိ႔
တိမ္လႊာ တိမ္ရိပ္ေတြ ေနာက္မွာ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ျပီေပါ့...။
မုိးေသာက္ အာရုဏ္ကလည္း...
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ မနက္ခင္း တေန႔ရဲ႕
ရက္စြဲေလးေတြကုိ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ျပန္ျပီ..
ျမဴခုိ ေငြ႔ေငြ႔ တိမ္လႊာရိပ္ေအာက္မွာ..
ေနမင္းၾကီးလည္း ...
ပူေလာင္လြန္းတဲ့ သူ႔အေရာင္ေတြကုိ
ကမၻာေျမၾကီးေပၚကုိ အေရာက္ပုိ႔ခဲ့ျပန္ျပီေပါ့...။
ဒီလုိနဲ႔...
ကံၾကမၼာ မုန္တုိင္းျမင္မွ ေတြ႔ၾကဳံ ခံစားရတဲ့..
လူ႔ဘဝ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြရယ္...
အမွန္နဲ႔ အမွား လူမုိက္နဲ႔ ပညာရွိ
ေနနဲ႔ ည ေျပးသြားေနတဲ့
သံသရာ လြင္ျပင္ထဲ..
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခရီးဆက္လုိ႔
အသက္ရွင္ေနတဲ့ သူ...။
သ႑ာန္ကြဲ အဆင္မည္းနဲ႔
မည္းျပာပုဆုိးမ်ား လူ႔ဝန္းက်င္ အျခားမဲ့မွာ ထားရစ္ခဲ့ပါ...
ေစတနာပါပါ ယုံၾကည္မႈမ်ား တည္ေဆာက္
မွားေနတဲ့ အျမင္ သံသယေတြ ခဝါခ်ရင္း
ခါးပုိက္ထားတဲ့ အတၱေတြကုိ
အသုံးမဝင္တဲ့ အမႈိက္ပုံထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ပါ....
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေရစင္တစ္ခြက္ ေသာက္သုံးဖုိ႔အတြက္
မတူညီေသာ လက္မ်ား ဝုိင္းရံလုိ႔
ညီညြတ္ေရး အင္းအားမ်ား တည္ေဆာက္ရင္း..
အသုံးခ် အေျမွာက္ က်ည္ဆန္မ်ား
ပညာတက္ရင္ ေဆးျဖစ္လာမွာပါ...။
ကုိယ့္တာဝန္ ကုိယ့္အသိေတြ
ကုိယ့္သတိအိမ္မွာ တည္ေဆာက္
ကုိယ့္တက္သေလာက္နဲ႔ ကူညီ
ကုိယ့္အတၱေတြ ခဝါခ်
အမွန္တရားအတြက္...
အေၾကာက္တရားေတြ ေဒါသေတြ
မာန္မာနေတြ ဂုဏ္ျပဳိင္ျခင္းေတြ
အတိတ္မွာထားခဲ့...
အနာဂတ္ က်န္ရွိေနတဲ့
သမုိင္းေတြကုိ အေကာင္းဆုံး ေရးဆြဲ
မ်က္စိ မမွိတ္ခင္ သူငယ္မျပန္မိေစနဲ႔...။
မဟာပထဝီ ေျမၾကီးရဲ႕ ဝမ္းၾကာတုိက္ထဲက
ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီးေတြ...
ကုိယ္ တုိင္းတာထားတဲ့ အမိအိမ္ ေျမကြက္ထဲ
ကုိယ္တုိင္ ျပန္မသြားေသးခင္....
ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ့္တာဝန္ ေၾကပြန္ဖုိ႔အတြက္
ကုိယ္တုိ႔ လက္မ်ား မတူညီၾကလည္း အားသစ္ေလာင္းလုိ႔
သမုိင္း ေခတ္တေခတ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ေသြးသစ္ေလာင္းစုိ႔ေလ...။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
ေနဝင္လုိက္.. မုိးခ်ဳပ္လုိက္နဲ႔..
ခရီးက ၾကမ္းတမ္း
ေဝးကြာလြန္းတဲ့ ခေရာင္းလမ္းထဲ
ျဖတ္သန္းရတဲ့ လူ႔အခက္ခဲေတြက
တကယ္တမ္း ေျပာျပမိေတာ့
နားေထာင္မိတဲ့ သူအတြက္ေတာ့..
ရယ္စရာ ဟာသတစ္ပုဒ္ေပါ့...။
အလႊာျဒပ္ေတြ နိမ့္လုိက္ ျမင့္လုိက္နဲ႔
ဘဝ ေလဟာနယ္မွာ ေျပးလႊားေနပါရဲ႕
အခက္ခဲဆုံး ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့
ဘဝရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းက
အဆင့္တစ္ခု ေရာက္တုိင္း
အေမာေျပ ဟာသေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ေပါ့..။
ညေတြလည္း...
တစတစ ျပဳိလဲပ်က္စီးခဲ့ျပီ...
လမင္းၾကီးလည္း...
ေအးျမေသာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြနဲ႔
ဆြဲယူ ရုပ္သိမ္းလုိ႔
တိမ္လႊာ တိမ္ရိပ္ေတြ ေနာက္မွာ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ျပီေပါ့...။
မုိးေသာက္ အာရုဏ္ကလည္း...
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ မနက္ခင္း တေန႔ရဲ႕
ရက္စြဲေလးေတြကုိ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ျပန္ျပီ..
ျမဴခုိ ေငြ႔ေငြ႔ တိမ္လႊာရိပ္ေအာက္မွာ..
ေနမင္းၾကီးလည္း ...
ပူေလာင္လြန္းတဲ့ သူ႔အေရာင္ေတြကုိ
ကမၻာေျမၾကီးေပၚကုိ အေရာက္ပုိ႔ခဲ့ျပန္ျပီေပါ့...။
ဒီလုိနဲ႔...
ကံၾကမၼာ မုန္တုိင္းျမင္မွ ေတြ႔ၾကဳံ ခံစားရတဲ့..
လူ႔ဘဝ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြရယ္...
အမွန္နဲ႔ အမွား လူမုိက္နဲ႔ ပညာရွိ
ေနနဲ႔ ည ေျပးသြားေနတဲ့
သံသရာ လြင္ျပင္ထဲ..
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခရီးဆက္လုိ႔
အသက္ရွင္ေနတဲ့ သူ...။
သ႑ာန္ကြဲ အဆင္မည္းနဲ႔
မည္းျပာပုဆုိးမ်ား လူ႔ဝန္းက်င္ အျခားမဲ့မွာ ထားရစ္ခဲ့ပါ...
ေစတနာပါပါ ယုံၾကည္မႈမ်ား တည္ေဆာက္
မွားေနတဲ့ အျမင္ သံသယေတြ ခဝါခ်ရင္း
ခါးပုိက္ထားတဲ့ အတၱေတြကုိ
အသုံးမဝင္တဲ့ အမႈိက္ပုံထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ပါ....
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေရစင္တစ္ခြက္ ေသာက္သုံးဖုိ႔အတြက္
မတူညီေသာ လက္မ်ား ဝုိင္းရံလုိ႔
ညီညြတ္ေရး အင္းအားမ်ား တည္ေဆာက္ရင္း..
အသုံးခ် အေျမွာက္ က်ည္ဆန္မ်ား
ပညာတက္ရင္ ေဆးျဖစ္လာမွာပါ...။
ကုိယ့္တာဝန္ ကုိယ့္အသိေတြ
ကုိယ့္သတိအိမ္မွာ တည္ေဆာက္
ကုိယ့္တက္သေလာက္နဲ႔ ကူညီ
ကုိယ့္အတၱေတြ ခဝါခ်
အမွန္တရားအတြက္...
အေၾကာက္တရားေတြ ေဒါသေတြ
မာန္မာနေတြ ဂုဏ္ျပဳိင္ျခင္းေတြ
အတိတ္မွာထားခဲ့...
အနာဂတ္ က်န္ရွိေနတဲ့
သမုိင္းေတြကုိ အေကာင္းဆုံး ေရးဆြဲ
မ်က္စိ မမွိတ္ခင္ သူငယ္မျပန္မိေစနဲ႔...။
မဟာပထဝီ ေျမၾကီးရဲ႕ ဝမ္းၾကာတုိက္ထဲက
ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီးေတြ...
ကုိယ္ တုိင္းတာထားတဲ့ အမိအိမ္ ေျမကြက္ထဲ
ကုိယ္တုိင္ ျပန္မသြားေသးခင္....
ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ့္တာဝန္ ေၾကပြန္ဖုိ႔အတြက္
ကုိယ္တုိ႔ လက္မ်ား မတူညီၾကလည္း အားသစ္ေလာင္းလုိ႔
သမုိင္း ေခတ္တေခတ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ေသြးသစ္ေလာင္းစုိ႔ေလ...။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment